Złamane myśli; złamana strzała
Tkwi w swoim celu jakby za długo
To ostrze mroczne, północne
co zmroziło kość i umysł
Złamane myśli; złamana strzała
a rana krwawi - krwią wilczą - bez mała
I umysł umiera, choćby po trochu
bo ostrze zagięte i zatruta strzała
Ta strzała - ten widok
kości nie mało, i krwi też zbyt dużo
wiatr północny niesie nowinę
a diabła wysłał po twoją duszę
Zbliża się koniec; zła coraz więcej
Umiera umysł, umiera serce
Nie patrzą w dal złowrogie spojrzenia
jeśliś umknął - szczęśliwyś, bo żyjesz
żyje twój umysł i twoje serce
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz